Sandık içi yazılarım - eskilerden bir demet.

Geçenlerde eski sayfalarımı, defterlerimi karıştırırken özene bezene yazdığım bu yazıyı buldum.

Bu arada o günü  gayet iyi hatırlıyorum. Kanka'nın Bornova'daki evindeydik. Onlar sınav telaşından yusuf yusuf olmuş halde ders çalışırken bende öyle dergilere bakıp zaman geçiriyordum. Sonra bir ilham geldi yanaştı yamacıma, aldım elime kağıt, kalemi ve yazdım bu yazıyı.

Şöyle buyrun o zaman;

"Eskiden kınalı ellerimiz vardı, kenarları gül oyalı örtülerimiz.
Mardinli kadınların taze kokusu, çocukların buğulu gözleri vardı.
Temiz, saf ve doğal yemeklerimiz, hormon dışı bakliyatlarımız vardı.
Şimdi ise bir takım kimyasal boyalarla bezenmiş yüzlerimiz, allı pullu süslü giysilerimiz,
hatta şıpıdık terliklerimiz, yüksek ökçeli ayakkabılarımız var.
Her gün değişen yapılı saçlarımızla, radyasyonlu ve de anti hijyenik ortamların ağında kapalı kaldık.
Üstüne bir de kapital dünyanın ipine bağlı kuklalar olduk.

Doğu-Batı sentezi, Avrupa Birliği özentisi düşüncelerimiz.

"Dünyayı nasıl kurtarırım", hadisesinden "kendimi nasıl kurtarırım" feryatlarına geçişlerdeyiz.

Şimdilerde gelinli kaynanalı programlarımız var. Beyaz atlı prensiniz bekleyen prenseslerimiz!

İnsanlarımızı star yapan, yıldız programcılarımız var. Popüler motivasyonlu hiyerarşi içinde, komünizm, sosyalizm, kapitalizm derken anarşizme ulaştık. O da olmadı nihilizme takıldık.

Fakat bu çıkar dünyası içinde en sonunda ben-izm'le tanıştık.

Derken gittik denizin en dibine kumdan kaleler ördük.

Yazık ki çuvalladık...
Bir tsunami devletinin dalgasıyla tüm kaleleri yıktık.
Şimdi ayakta alkışlanmayı bekliyoruz, millet olarak!"

07.06.2005